Zabawa w życiu dziecka odgrywa bardzo dużą rolę. Przez taki rodzaj aktywności dziecko uczy się oraz poznaje świat. U czterolatków bardzo ważne jest naśladownictwo działań dorosłych wykonujących różne zawody. Dzieci podczas zabawy, naśladują te osoby, co w efekcie powoduje stymulację lewej półkuli mózgu. Odgrywanie ról pozwala dziecku na intuicyjne rozumienie zdań.
Najpopularniejszymi zabawami tematycznymi, powszechnie występującymi w gronie czterolatków są takie jak np. w lekarza, w sklep, w przedszkole czy też w dom. Często występują także zabawy
w piaskownicy, w autobusie, zabawa w urodziny czy też nad morzem.
Zabawy tematyczne:
- wzbogacają słownictwo,
- uczą ról społecznych,
- pozwalają zdobywać wiedzę o świecie.
Warto wykorzystać ten rodzaj aktywności do przeprowadzania różnych ćwiczeń w celu stymulowania rozwoju dziecka. Można zacząć od ćwiczenia na obrazkach sytuacyjnych. Należy pokazać dziecku ilustrację, opowiadając o tym, co jest na niej przedstawione. Potem odtwarzamy sytuację używając na przykład pacynek, lalek bądź postaci zbudowanych z klocków lego (dziecko nie tylko uczy się rozumieć sytuacje, ale także poszczególnych zwrotów i wykorzystuje je podczas zabawy). Można także pobawić się z użyciem rekwizytów (odgrywamy role, wraz z dzieckiem przygotowujemy scenografię itp.).
Pomimo dobrych chęci i najrozmaitszych pomysłów może się zdarzyć, że dziecko nie będzie potrafiło bawić się tematycznie. Wówczas należy zwrócić baczniejszą uwagę na swój język i przystosować go do możliwości komunikacyjnych dziecka. Szczególnie dzieci z zaburzeniami rozwojowymi mają zazwyczaj opóźnienia w nabywaniu systemu językowego, dlatego wtedy należy prowadzić zabawę tematyczną tak, aby dziecko mogło zrozumieć jej zasady bez konieczności rozumienia trudnych językowych instrukcji. Inaczej mówiąc, należy przystosować swoje wypowiedzi językowe do poziomu rozumienia języka przez dane dziecko. Wobec dzieci, które w ogóle nie mówią, podczas zabawy tematycznej szczególny nacisk kładziemy na ćwiczenie rozumienia wypowiedzi językowych, zaczynając od prostych instrukcji, powoli wprowadzając coraz bardziej złożone. Jeśli dane dziecko ma problemy z wykonywaniem sekwencji ruchów postaci, należy wykonywać oczekiwane działania rękami i całym ciałem dziecka. Potem należy odtwarzać je ponownie w taki sposób, by dziecko miało możliwość dokładnej obserwacji. Już sama obserwacja ruchów dorosłego wyzwala procesy neurobiologiczne, wspomagające rozwój dziecka.
Gorąco zachęcamy do ćwiczeń i własnych eksperymentów pamiętając by zabawa była ciągle zabawą
i przynosiła dziecku radość i frajdę.
Bibliografia:
- J. Cieszyńska, M. Korendo, Wczesna interwencja terapeutyczna. Stymulacja rozwoju dziecka od noworodka do 6. roku życia. Kraków 2015
Opracowała:
mgr Paulina Sobczak
